(ciało stałe)

См. также в других словарях:

• ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… …   Słownik języka polskiego

• ciało — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. ciele {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zespół tkanek okrywających szkielet człowieka lub zwierzęcia, nadający właściwą człowiekowi lub zwierzęciu postać zewnętrzną : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stały — stali, stalszy 1. «odznaczający się sztywnością postaci; nieciekły i nielotny» Ciało stałe. Paliwo stałe. Stały stan skupienia. ∆ chem. Ciało stałe krystaliczne «ciało o uporządkowanym układzie atomów, które tworzą trwałą strukturę, zwaną siecią… …   Słownik języka polskiego

• stały — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, stali, stalszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o stanie skupienia ciał: taki, którego cząsteczki ściśle przylegają do siebie; cechujący się sztywnością postaci, nieciekły i nielotny …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cyjanek — m III, D. cyjaneknku, N. cyjaneknkiem; lm M. cyjaneknki chem. «sól kwasu cyjanowodorowego» ∆ Cyjanek potasu a. cyjanek potasowy «białe, krystaliczne ciało stałe, rozpuszczalne w wodzie, silnie trujące, mające zastosowanie w metalurgii srebra i… …   Słownik języka polskiego

• elastoplastyczny — ∆ fiz. Ciało elastoplastyczne «ciało stałe (np. stal, miedź, aluminium), podlegające przy wzroście obciążenia do pewnej wartości odkształceniom plastycznym, a powyżej tej wartości odkształceniom sprężystym» ‹n. łac. + plastyczny› …   Słownik języka polskiego

• stopić — dk VIa, stopićpię, stopićpisz, stop, stopićpił, stopićpiony stapiać ndk I, stopićam, stopićasz, stopićają, stopićaj, stopićał, stopićany 1. «zamienić ciało stałe w płynne przez ogrzanie do temperatury topnienia; doprowadzić do stanu ciekłego,… …   Słownik języka polskiego

• chlorek — m III, D. chlorekrku, N. chlorekrkiem; lm M. chlorekrki chem. «każdy dwuskładnikowy związek nieorganiczny chloru ujemnie jednowartościowego z innym pierwiastkiem; w języku ogólnym także: każdy związek organiczny zawierający chlor; chlorki… …   Słownik języka polskiego

• paliwo — n III, Ms. paliwowie; lm D. paliwoiw «palne ciało stałe, ciecz lub gaz wykorzystywane jako źródło energii cieplnej; używane do celów przemysłowych, technicznych, gospodarczych itp.» Paliwo stałe, ciekłe, gazowe. Paliwo do napędu silników. ∆… …   Słownik języka polskiego

• absorbat — m IV, D. u, Ms. absorbatacie; lm M. y chem. «składnik gazowy pochłaniany przez ciecz lub ciało stałe w procesie absorpcji» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• absorbent — m IV, D. u, Ms. absorbentncie; lm M. y chem. «ciecz lub ciało stałe pochłaniające składnik gazowy w procesie absorpcji» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego